Eindelijk thuis
Door: paulweggeman
Blijf op de hoogte en volg Paul
21 Januari 2011 | Nederland, Zuidhorn
Hallo vrienden,
zoals de titel al aangeeft zijn Wu Ming en ik eindelijk thuis.
Ik heb een aantal dagen niet aan mijn journaal kunnen werken omdat eerst Wu Ming zondag en ik maandag ziek zijn geworden.
Ik had al mijn energie nodig om enigzins te herstellen voor de terugreis van woensdag.
Het groeps afscheidsetentje van de laatste avond in Beijing heb ik hierdoor moeten missen.
Woensdagochtend was ik optijd opgestaan om de laatste spullen in te pakken en "fris en monter" om 10.30 u. uit te checken in de lobby.
Iedereen was op tijd aanwezig, om vooral het vliegtuig maar niet te mogen missen.
Na 19 dagen werd het hoog tijd om onze nieuwe familieleden, aan de rest van de clan in Nederland te showen.
Er hing die ochtend ook een opgelaten sfeer in de lobby, en na een laatste groepsfoto hebben we afscheid van Vincent en Erna genomen.
Grace werd ook al zenuwachtig, dus werden we als een kudde schaapjes met lichte dwang richting de wachtende bus geleid.
Op het vliegveld liep het allemaal wel voorspoedig, het is waarschijnlijk het tijd van het jaar geweest, maar ik heb het hier de vorige keren veel hecktischer meegemaakt.
Net als op de heenreis zat ik met Wu Ming met slechts een enkeling in de Pearlclass afdeling (heenreis 7 en nu wel 13 man)dus een keuze uit nog een 100 lege stoelen.
Gelukkig voor Wu Ming habben de stewardessen niet veel te doen, en hebben zij Wu prima vermaakt.
De hele vlucht is het mannetje als een dolle door het vleigtuig heen lopen rennen, en bij het inzetten van de landing ging meneer slapen.
Op Schiphol aangekomen was er op het eind van de pier een hele nieuwe lichting douaniers gestald.
Zij werden waarschijnlijk getest op hun parate kennis en een sprak me aan na ontvangst van de paspoorten wat mijn relatie was tot Wu Ming.
"Dat is mijn zoon", zei ik vol overtuiging en trots.
Hij begreep het niet helemaal, maar na een korte uitleg heb ik hem succes gewenst, want ik was de eerste van 7 echtparen.
Bij de bagageband aangekomen kon je de aankomsthal al zien, Wu Ming rende gelijk naar het venster waar zijn 2 zussen al op hem stonden te wachten.
Betina een vriendin van ons zag ons ook en waarschuwde Jeannet die bij de uitgang stond te wachten.
Wat is hij nog klein zaten ze allemaal te gillen, wat een snoepie wat een knap ventje.
Let wel, hiermee bedoelden zij Wu Ming, ik ken mijn positie in de hyrargie inmiddels.
Nadat we de bagage van de band hadden gevist, zijn we de aankomsthal ingelopen om daar eindelijk als gezin herenigd te worden.
Bijna 3 weken is een lange tijd en de meiden knuffelden Wu Ming bijna helemaal plat, deze jongen kan een potje breken bij hen.
Na lekker even bijgepraat te hebben op een terrasje op Schiphol, hebben we afscheid van Bettina genomen, en zijn we op zoek gegaan naar de wagen op lang parkeren.
Onderweg bij Lelystad nog even een pittstop gemaakt bij de Mac, om daarna met lichte tegenzin aan de volgende etappe van 130 kilometer te beginnen.
Onderweg in de wagen was Wu Ming lekker aan het dollen met zijn zussen, alsof hij ze al lang kende, niets aftasten, meteen vertrouwd en veilig, werkelijk fantastisch.
Bij huis aangekomen verwachtte mij de volgende verassing, een groot spandoek met Welkom Wu Ming, en ik dan.....?
Een prachtig versiert huis, de dames hadden zich prima voorbereid, de Chinese vlag met een groot opblaasvliegtuig werkelijk prachtig.
Wu Ming heb ik eerst rustig door het huis geleid, en vooral zijn kamer laten verkennen.
Nu dag twee slaapt hij al zelfstandig in zijn hoogslaper met glijbaan.
Wu Ming is ons derde kindje uit China, we hebben nu 3 kinderen met 3 verschillende karakters, allemaal lief, maar vooral voor elkaar.
Ik denk dat Jeannet en ik onszelf bevoorrecht mogen noemen om voor deze kinderen te mogen zorgen.
Het was fijn om de hartverwarmende reacties altijd te mogen lezen na het plaatsen van een reisverslag, hiervoor mijn dank, zeker in het afgelegen Chongqing was dat zeer prettig.
Van Wu Ming een knuffel en van mijn kant een kus achter het oor, liefs Paul
zoals de titel al aangeeft zijn Wu Ming en ik eindelijk thuis.
Ik heb een aantal dagen niet aan mijn journaal kunnen werken omdat eerst Wu Ming zondag en ik maandag ziek zijn geworden.
Ik had al mijn energie nodig om enigzins te herstellen voor de terugreis van woensdag.
Het groeps afscheidsetentje van de laatste avond in Beijing heb ik hierdoor moeten missen.
Woensdagochtend was ik optijd opgestaan om de laatste spullen in te pakken en "fris en monter" om 10.30 u. uit te checken in de lobby.
Iedereen was op tijd aanwezig, om vooral het vliegtuig maar niet te mogen missen.
Na 19 dagen werd het hoog tijd om onze nieuwe familieleden, aan de rest van de clan in Nederland te showen.
Er hing die ochtend ook een opgelaten sfeer in de lobby, en na een laatste groepsfoto hebben we afscheid van Vincent en Erna genomen.
Grace werd ook al zenuwachtig, dus werden we als een kudde schaapjes met lichte dwang richting de wachtende bus geleid.
Op het vliegveld liep het allemaal wel voorspoedig, het is waarschijnlijk het tijd van het jaar geweest, maar ik heb het hier de vorige keren veel hecktischer meegemaakt.
Net als op de heenreis zat ik met Wu Ming met slechts een enkeling in de Pearlclass afdeling (heenreis 7 en nu wel 13 man)dus een keuze uit nog een 100 lege stoelen.
Gelukkig voor Wu Ming habben de stewardessen niet veel te doen, en hebben zij Wu prima vermaakt.
De hele vlucht is het mannetje als een dolle door het vleigtuig heen lopen rennen, en bij het inzetten van de landing ging meneer slapen.
Op Schiphol aangekomen was er op het eind van de pier een hele nieuwe lichting douaniers gestald.
Zij werden waarschijnlijk getest op hun parate kennis en een sprak me aan na ontvangst van de paspoorten wat mijn relatie was tot Wu Ming.
"Dat is mijn zoon", zei ik vol overtuiging en trots.
Hij begreep het niet helemaal, maar na een korte uitleg heb ik hem succes gewenst, want ik was de eerste van 7 echtparen.
Bij de bagageband aangekomen kon je de aankomsthal al zien, Wu Ming rende gelijk naar het venster waar zijn 2 zussen al op hem stonden te wachten.
Betina een vriendin van ons zag ons ook en waarschuwde Jeannet die bij de uitgang stond te wachten.
Wat is hij nog klein zaten ze allemaal te gillen, wat een snoepie wat een knap ventje.
Let wel, hiermee bedoelden zij Wu Ming, ik ken mijn positie in de hyrargie inmiddels.
Nadat we de bagage van de band hadden gevist, zijn we de aankomsthal ingelopen om daar eindelijk als gezin herenigd te worden.
Bijna 3 weken is een lange tijd en de meiden knuffelden Wu Ming bijna helemaal plat, deze jongen kan een potje breken bij hen.
Na lekker even bijgepraat te hebben op een terrasje op Schiphol, hebben we afscheid van Bettina genomen, en zijn we op zoek gegaan naar de wagen op lang parkeren.
Onderweg bij Lelystad nog even een pittstop gemaakt bij de Mac, om daarna met lichte tegenzin aan de volgende etappe van 130 kilometer te beginnen.
Onderweg in de wagen was Wu Ming lekker aan het dollen met zijn zussen, alsof hij ze al lang kende, niets aftasten, meteen vertrouwd en veilig, werkelijk fantastisch.
Bij huis aangekomen verwachtte mij de volgende verassing, een groot spandoek met Welkom Wu Ming, en ik dan.....?
Een prachtig versiert huis, de dames hadden zich prima voorbereid, de Chinese vlag met een groot opblaasvliegtuig werkelijk prachtig.
Wu Ming heb ik eerst rustig door het huis geleid, en vooral zijn kamer laten verkennen.
Nu dag twee slaapt hij al zelfstandig in zijn hoogslaper met glijbaan.
Wu Ming is ons derde kindje uit China, we hebben nu 3 kinderen met 3 verschillende karakters, allemaal lief, maar vooral voor elkaar.
Ik denk dat Jeannet en ik onszelf bevoorrecht mogen noemen om voor deze kinderen te mogen zorgen.
Het was fijn om de hartverwarmende reacties altijd te mogen lezen na het plaatsen van een reisverslag, hiervoor mijn dank, zeker in het afgelegen Chongqing was dat zeer prettig.
Van Wu Ming een knuffel en van mijn kant een kus achter het oor, liefs Paul
-
21 Januari 2011 - 20:43
Betina:
wat heb je dit weer mooi verwoord Paul! Ik ben ook heel blij dat ik jullie mocht verwelkomen op Schiphol, een prachtig mooi moment die ik nooit meer zal vergeten! Geniet lekker van jullie derde wonder en ook van elkaar!!! Als alles weer gewoon is thuis en als Wu Ming zich helemaal thuis voelt, komen we zeker langs ;)
Liefs Betina&co -
21 Januari 2011 - 20:47
Rianne:
Erg leuk dat we mee mochten genieten. Veel geluk met z'n vijven!! -
21 Januari 2011 - 20:51
De Cupidootjes:
Met kippevel lees ik je verhaal. Wat een bijzondere reis heb je achter de rug en wat een prachtige zoon hebben jullie erbij gekregen. Inderdaad een groot voorrecht om voor hem te mogen zorgen! En eindelijk Jeannet heb je je twee mannen thuis. Wat moet dat een heerlijk gevoel zijn. Drie weken de boel alleen draaiende houden in Nederland en je man aan de andere kant van de wereld. Doe je dat maar eens na. Ik heb werkelijk genoten van al je verhalen Paul. Altijd met humor geschreven. Ik wens jullie veel geluk met jullie kleine man! Dat hij maar snel zijn plekje mag vinden binnen jullie gezin.
Lieve groet,
Bas Colette Zhi en Kai Cupido -
22 Januari 2011 - 12:06
Mirella Toni En Chun:
met tranen in mijn ogen heb ik het verhaal zitten volgen van jullie.
Wat een bijzondere reis!
Heel veel geluk toegewenst!
Mirella Toni en Chun (bij ons sinds mei 2010) -
22 Januari 2011 - 12:41
Agnes:
Welkom thuis, nu met z'n vijfjes!
Geniet van elkaar en kom allemaal lekker tot rust.
Het was fijn om mee te lezen met jullie reis.
Groetjes, Agnes
www.agarto.web-log.nl -
22 Januari 2011 - 13:01
Petra:
Welkom thuis. Heel veel geluk voor nu, later en altijd!! Het gaat jullie allemaal goed. Bedankt dat we mee mochten genieten van je bijzondere reis.
Hartelijke groeten
Petra
Moeder van drie meisjes uit China -
22 Januari 2011 - 13:12
Monique:
WELKOM Thuis
Kippenvel van je verhaal, de meiden en Jeannet zaten al met smart op jullie te wachten. 3 weken is erg lang maar jullie kunnen nu heerlijk genieten met jullie gezinnetje.
Bedankt dat we mee mochten lezen.
Heel veel groetjes van Monique, Jos, Yun Bei en Yan Yi
-
22 Januari 2011 - 16:27
Maarten,Sil,Mila,Kay:
Hoi complete familie
Wat een mooi verslag heb je gemaakt van je indrukwekkende reis.
Geniet lekker heerlijk met jullie complete gezin lekker wennen en hechten.
Wij wensen jullie heel veel geluk samen.
Bedankt dat we een beetje mee hebben mogen reizen door de weblog te ogen lezen van jullie bijzondere reis.
Groetjes Maarten,Silvia,Mila en Kay Hendriks(SN-lijst) -
22 Januari 2011 - 16:54
Rita (sn-lijst):
Welkom thuis!!!! Eindelijk het gezin weer bij elkaar en helemaal compleet. Geniet lekker van elkaar en met elkaar!
Ik heb met plezier meegelezen! Hartelijk dank hievoor! -
22 Januari 2011 - 19:13
Dick En Hinke:
Beste Paul en de rest,
Gelukkig gaat het nu weer wat beter met je zo te lezen.
Bedankt dat we de mooie verslagen mee mochten-konden lezen. Het haalt voor ons herinneringen op maar laat ons ook uitkijken en kriebels krijgen voor onze 3e reis ergens in de (hopelijk) nabije toekomst.
Nu wordt het genieten van elkaar en van de rijkdom die de 3 kinderen met zich meebrengen.
Heel veel geluk met z´n allen.
Groetjes,
Hinke & Dick
Trotse ouders van Senna en Stijn en ???
-
22 Januari 2011 - 20:19
:
Hoi Paul en Wu Ming,
Jullie zijn herrenigd met vrouw/mama, dochters/zusjes....lang op moeten wachten, maar daar was dan eindelijk dat moment, waarnaar zo naar uitgekeken werd die weken in china. Ze waren zwaar, maar het was gezellig. Nu lekker thuis genieten, we wensen jullie heel veel geluk. En misschien tot ziens!
Reinard, Anja en JUN -
23 Januari 2011 - 12:45
Colette Cupido:
Super leuke fotos en dan de mama en zussen achter het raam op Schiphol, kippevelmoment!
Groet, Colette -
23 Januari 2011 - 13:06
Petra:
Wat een prachtfoto's van het hele gezin. Ik wens jullie super veel geluk met z'n vijven.
Bedankt dat we jullie belevenissen in China mee mochten lezen.
groetjes Petra, mama van Linouk en Yara -
25 Januari 2011 - 08:41
Vincent, Erna, Fleur En Joup Van Olst:
Hoi Paul en Jeannet,
Goed te lezen dat jullie nu als gezinnetje samen zijn! We vonden het erg leuk om jullie te volgen en Paul en Wu Ming live te ontmoeten in Beijing. Veel geluk met z'n vijven!
(De buggy hebben we inmiddels doorgegeven een heeft nu een nieuwe eigenaar). -
07 Februari 2011 - 07:47
Monique:
We zijn zeer benieuwd hoe het met jullie als gezinnetje gaat, misschien dat jullie nog eens iets kunnen schrijven...?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
