Ik heb hem weer!!

Goedemorgen vrienden,

je hebt het waarschijnlijk gemerkt, gisteren heb ik geen stukje geschreven.
De reden was dat ik bijna de hele dag in het hotel ben geweest, het was buiten snerpend koud, daarom was het eigenlijk niet verantwoord om met een kind in een buggy op pad te gaan.
Nu moet ik bekenen dat dit hotel naast zeer ruime kamers eigenlijk niets heeft te bieden.
De TV hapert en de snelheid en toegankelijkheid van het internet laten ook te wensen over, dus kortom vervelen....
Hylight van gisteren was het diner, puur om de andere reizigers te ontmoeten.
Gisteren zijn Vincent en Erna met zoon en dochter gearriveerd, zij hebben in Chengdu gezeten, optisch gezien niet zo ver van Chongquing, maar China is groot.
Zij waren ook bij het diner, dus snel even bijpraten.
Ik mijn fotocamera meegenomen, en mooi naast me op de bank gelegd.
Druk in gesprek vergeten foto's te nemen.
Op een gegeven moment zat ik alleen in het restaurant, nog even na te kletsen met de kelner ik rekende af en ben naar boven gegaan.
Daar het vaste riedeltje, Wu Ming in bad en daarna nog even naar een film gekeken.
Na de film zelf onder de douche, en met dat ik daar sta, overdenk ik naast mijn leven.......wat ik in het reisjournaal zou zetten, en met welke foto's.........#*+<#^ waar heb ik de camera gelaten........ligt die nog op de bank in het restaurant.
Ik gelijk onder de douche vandaan naar beneden, het was 01.00 u. inmiddels was het restaurant donker en ik bij de balie vragen of er een camera was gebracht.
Het Engels van de twee medewerkers liet wat te wensen over, maar na een aantal minuten begrepen ze me geloof ik.
Met veel inspanning kreeg hij de lampen van het restaurant aan, maar de bank was leeg, en er was niets ingeleverd.
Het beste was om 's ochtends maar weer te informeren.
Het was na tweeen toen ik niet echt gerust moest gaan slapen, ik was om 6 uur klaar wakker, met slechts een beetje gedoezeld te hebben.
06.45 u. melde ik met bij de balie, en na een druk gesprek door de telefoon kwam het verlossende antwoord, hij was gevonden en lag in een kluis op de afdeling.
Nu moet ik bekennen dat dit al de tweede keer is deze reis dat ik mijn camera, verloren of vergeten ben, de eerste keer was het in de bus, dat een reisgenoot me er op attendeerde, en nu dit weer.
Foto's allemaal in de notebook geplaast vanavond, en is Jeannet is ook weer wat bijgekomen van de schrik, mijn eerste prior heeft Wu Ming gevolgd door nog zo'n 150 andere zaken waar ik aan moet denken.
Vandaag ben ik met Wu Ming een tochtje door de buurt wezen maken, het was vergeleken met gisteren een schitterende dag, de foto's plaats ik morgen, en vanavond met Wendy en Andy en Kaj wezen eten in een restaurant lekker gevuld met "just us"
Het is nu bijna 22.00 u. en duik snel mijn bed in, gisteren niet geslapen en Wu Ming die me ook overdag lekker bezighoud, it's killing me.

Liefs, Groetjes en Knuffels Wu Ming en Paul